Is fastfood verslavend?
De wetenschap van voedselverslaving bevindt zich nog in de beginfase, maar het zal waarschijnlijk geen verrassing zijn te horen dat voedsel inderdaad verslavend kan zijn. Hoewel de American Psychological Association voedselverslaving nog niet als een officiële stoornis heeft erkend, heeft studie na onderzoek aangetoond dat mensen en ratten, in verschillende mate, op bepaalde voedingsmiddelen reageren op manieren die sterk lijken op drugsverslaving.
Volgens deze studies komt niet iedereen in aanmerking als voedselverslaafde. Maar je hebt ongetwijfeld het gevoel ervaren: wie heeft er geen onbeheerst moment gehad met een dienblad met snoepjes of een supergrote McDonald's-combinatie? Je hebt waarschijnlijk nog nooit een boerenkool- of spinazie-verlangen ervaren. Helaas lijkt niemand overheersende aandrang te hebben voor voedsel dat ons lichaam op een gezonde manier kan verwerken. Nee, we willen calorieën, vet, suiker en zout, die langzaam ons lichaam vernietigen en de beloningscircuits van onze hersenen doen verstommen. Fastfood heeft natuurlijk heel veel van dit slechte spul - en dat is niet per ongeluk.
Hoewel wetenschappers en psychologen nu net aan boord komen met dit voedselverslaving-ding, heeft de fast-foodindustrie ons aantal al jarenlang gehad. Misschien kenden de besluitvormers niet de exacte moleculaire wetenschap achter al deze lichamelijke veranderingen die junkfood veroorzaakt (hoewel hun voedingswetenschappers waarschijnlijk wel deden), maar ze wisten absoluut de effecten. We eten dit voedsel en we kunnen niet nalaten terug te komen voor meer.
Fastfood is speciaal ontworpen om goedkoop, gemakkelijk te zijn en om onbedwingbare trek en te veel eten te veroorzaken. Het is smaakvol maar niet zo sterk, dat je er snel genoeg van zou krijgen. En, belangrijker nog, het bevat veel vet, suiker, zout en cafeïne - alle stoffen waarvan nu is aangetoond dat ze de chemie van de hersenen veranderen op dezelfde manier als drugsverslaving.
Het eten van fastfood zorgt ervoor dat je de controle verliest over het reguleren van honger. Al dat vet, suiker en zout laten het geweldig smaken, wat de vrijlating van het genothormoon activeert dopamine - dezelfde stof die een heroïne of cocaïne veroorzaakt. Maar dopamine-receptoren hebben de neiging om ongevoelig te worden voor hoge niveaus van dopamine, dus je moet steeds meer eten om dat hoge voedselaanbod te bereiken. En meer en meer eten is natuurlijk precies wat de industrie wil dat je doet.
Fast-foodmarketing en -reclame is een machine die aansluit op de wetenschap van de voedselverslaving. Toen aan voedselverslaafde vrouwen in een studie een foto van een milkshake werd getoond, hadden ze verhoogde activiteit in de gebieden van hun hersenen die verbonden waren met hunkeren. Toen ze de milkshake daadwerkelijk dronken, toonden hun hersenen verminderde niveaus in gebieden van zelfcontrole [bron: DeAngelis]. Het is dus niet echt een kwestie van zeggen dat voedselverslaafden waarschijnlijk extra vatbaar zijn voor de reclamemachine. Fastfoodketens worden vaak bekritiseerd voor het uitbuiten van inwoners van arme buurten, die over het algemeen een hoge mate van obesitas hebben, en nu kunnen ze een meer kwetsbare bevolking toevoegen: de voedselverslaafden.
Slechts ongeveer 11 procent van de Amerikaanse bevolking voldoet aan de criteria voor voedselverslaving, dus de kans is groot dat je je drang naar een Quarter Pounder of Filet-O-Fish [bron: Barclay] kunt beheersen. (Wie houden we voor de gek? Niemand verlangt naar een Filet-O-Fish). Maar het is de moeite waard om te overwegen hoe de fastfoodindustrie bewust onze zwakheden manipuleert om winst te maken.Voor Het Schrijven Van Een Artikel Gebruikte Materialen https://nl.wikipedia.org/